Czas biegnie nieubłaganie. Jeszcze kilka chwil temu zapalaliśmy świece na grobach naszych najbliższych w "zaduszkowej" refleksji i modlitewnej pamięci, a dziś już mija kolejny dzień, podczas którego płonie trzecia świeca na adwentowym wieńcu. "Tempus fugit", czas ucieka. Ciągle zbliżamy się do chwili, która będzie objawieniem tego co tajemnicze. Chwili, podczas której spadnie zasłona z naszych oczu i ujrzymy Pana, który stanie pośród nas. Tylko czy tak przeżywamy ten adwentowy spacer przez naszą codzienność? Czy faktycznie czuwamy oczekując Pana, który przyjdzie do swoich?
Coraz częściej słyszę pytanie młodych chrześcijan: "dlaczego wy księża nie pozwalacie nam chodzić na zabawy, dyskoteki podczas adwentu, skoro jest to okres radosnego oczekiwania?". I wtedy ja pytam: "Czy wyszedłbyś z domu i poszedł na zabawę oczekując przyjścia osoby, którą bardzo kochasz, a która ma w tym czasie pojawić się w twoim mieszkaniu?". Myślę, że nie! Tak też jest i z tym naszym oczekiwaniem na Chrystusa. On chce wejść do naszego serca, chce tam odnaleźć miejsce. Trzeba tylko mieć to serce zajęte Bogiem, przygotowane na Jego obecność, czyli wolne od zaganiania w sprawach świata. Trzeba mieć serce czuwające, czyli oderwane od hałasu, zamętu i szumu, a rozmodlone, wyciszone i czyste. Tak trzeba, bo Bóg tęskni za nami i pragnie wejść do naszego wnętrza.
Myśl do medytacji:
"Oto stoję u drzwi i kołaczę: jeśli kto posłyszy mój głos i drzwi otworzy, wejdę do niego i będę z nim wieczerzał, a on ze Mną. "
Wydarzenia:
W miniony weekend przeżyliśmy piękny czas adwentowego skupienia w murach klasztoru Mniszek Klarysek w Kłodzku. Piękna przygoda, a zarazem wyprawa w świat Biblii i obecności Boga. Wszystkim, którzy byli pomocni w zorganizowaniu tego wydarzenia oraz w nim uczestniczyli z serca dziękuję.
Intencje:
* o dobre owoce czasu skupienia w Kłodzku;
* o światło Ducha Świętego na czas prowadzenia rekolekcji w Lądku Zdroju i za tę wspólnotę;
* o radość i czujność wiary dla naszej młodzieży;
